زبان مادری ام اشاره است

پدر و مادر روبه رویش نشسته اند و با دستهای شان با او صحبت می کنند.

این دورترین خاطره ای است که علی اصغر عزیزی پور یکی از بهترین مترجمان ناشنوایان ایران از دوران کودکی به یاد می آورد.

- پدر و مادر روبه رویش نشسته اند و با دستهای شان با او صحبت می کنند.

این دورترین خاطره ای است که علی اصغر عزیزی پور یکی از بهترین مترجمان ناشنوایان ایران از دوران کودکی به یاد می آورد.

این صحنه در سال های اول زندگی اش بارها تکرار شد و او که برخلاف پدر و مادرش توان شنیدن و صحبت کردن داشت، خواسته هایش را با ایما و اشاره مطرح می کرد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه ایران به مناسبت روز جهانی ناشنوایان در گزارشی نوشت: باورت نمی شود فقط 20 سال دارد.

زندگی، او را خیلی زودتر از هم سن و سال هایش بزرگ کرده و مرور روزهای کودکی و نوجوانی اش گواه این مدعاست.

وقتی 5 سال داشت متوجه شد چرا پدر و مادرش با دست های شان صحبت می کنند.

فریاد سکوت کسانی مثل علی اصغر را که شنوا هستند اما والدین ناشنوا دارند کُدا می نامند.

اولین فرزند خانواده است.

در 4 سالگی نشانه های تفاوت پدر و مادرش را با بقیه فهمید؛ بیشتر از بقیه دست های شان را تکان می دادند و با ایما و اشاره صحبت می کردند.

در جمع خانواده پدری دست ها سخن نمی گفت، اما در خانواده مادری همه با ایما و اشاره صحبت می کردند و حضور در این جمع