یادداشت حسین انتظامی درباره کتاب علی لاریجانی : حکمرانی در ایران منسجم نیست

وجه تسمیه کتاب اشاره به بیتی از شیخ اجل دارد: «سال ها رفت مگر عقل و سکون آموزد / تا چه آموخت کز آن شیفته تر باز آمد» که می تواند حدیث نفس نویسنده باشد.

- ویژگی های یادشده را به علاوه کنید با خاستگاه علمی خانوادگی که نشان از دو سو دارد این نیک پی و تهذب و فراست و سطحی نبودن و نگاه راهبردی و دایره ی واژگانی و هوش ذاتی و پُرخوان بودن.

جمع چنین ویژگی هایی از او چهره ای نادر ساخته است.

او اصالتا فرهنگی است، با این وجود کمتر مسئولی در جمهوری اسلامی به اندازه او در سطوح عالی تصمیم گیری بوده است.

از این رو نگاهش به مسائل، نه سطحی و شعاری و تکراری و نه فقط از زاویه تئوریک بلکه کاملاً عملگرایانه و رهجو است.

  نویسنده می گوید متاسفانه حکمرانی در ایران نه از منظر ساختار حکومت و نه از جهت روابط سایر نهادهای مدنی و مسئولیت آن ها در پیشرفت کشور، بر یک مبنای فلسفی منسجم استوار نشده است.

قانون اساسی فعلی از هر دو جنبه (مبنای فلسفی و وضوح کافی برای ملت و دولت) رنجور است.

مثلاً در اصول مختلف بر عدالت اجتماعی تاکید شده اما مراد از عدالت اجتماعی روشن نیست و جایگاه آن در توسعه ملی مدون نشده؛ گاه تصور بر این بود که با دولتی کردن کارخانجات به عدالت اجتماعی نزدیک تر شده ایم و گاه رقابت اقتصادی را عنصر اصلی عدالت اجتماعی پنداشتیم و گاه توزیع  یارانه را! او