با شجریان ایرانی تر شدیم

شجریان هم مثل فردوسی و حافظ و سعدی، یادگاری برای ما و آیندگان به جا نهاده که پیوند عمیقی با ایرانیت دارد.

نغمه ها و تحریرها و آواهای گونه گون و دلنشین و متبحرانه ی او، - شجریان هم مثل فردوسی و حافظ و سعدی، یادگاری برای ما و آیندگان به جا نهاده که پیوند عمیقی با ایرانیت دارد.

نغمه ها و تحریرها و آواهای گونه گون و دلنشین و متبحرانه ی او، مظهر آواز ایرانی است.

از نویسنده یا روشنفکری که مشغول کار فکری است، تا کارگر یا کشاورزی که مشغول کار یدی است، آوازهایی از شجریان را زیر لب یا با صدای بلند، با افتخار می خوانند و در آوازهای او ایرانی بودنِ خود را بازمی یابند.

  شجریان هنرمندی مردمی بود اما هنرش تابع سلیقه ی مردم نبود.

برعکس، او سلیقه و ذائقه ی هنری مردم را ارتقا داد.

اگر او نبود و آن طور محبوب نمی شد، چه بسیار ایرانیانی که نمی توانستند با موسیقی کلاسیک سرزمین خودشان ارتباط برقرار کنند.

   عصر ایران؛ هومان دوراندیش-  17 مهر روز درگذشت محمدرضا شجریان است.

چهار سال از کوچ ابدی استاد می گذرد.

اگرچه او تقریبا از مهر ماه سال 95 دیگر آن شجریان همیشگی نبود و در میانه ی مرگ و زندگی، بودن و نبودن، قرار داشت.

هم در این جهان بود، هم در این جهان نبود.