امروز تولد استاد شجریان؛ صدای همیشه سبزِ پاییز! / تنها بودم

استاد شجریان نبوغ منحصربه فرد خود را داشت که آن را کشف و راهش را برای شکوفایی آن انتخاب کرد.

خودش تعریف می کند: من در این کار استعداد زیادی داشتم.

تا چیزی را می شنیدم، فوری یاد می گرفتم.

خیلی راحت این کار را انجام می دادم.

هیچ کس یک قدم هم برای من برنداشت که استعداد من رشد کند.

غیر از تشویق پدرم در جهت قرائت قرآن، دوستی داشتم که مرا تشویق به آواز خواندن کرد.

ولی به طور کلی اطرافیان من کسانی نبودند که محیط مساعدی برای استعدادم ایجاد کنند.

2: اخلاق من به مادرم رفتهپدر محمدرضا شجریان با آوازخوانی او مخالف بود و با قرآن خواندنش موافق؛ که اتفاقا آن زمانی که محمدرضا کودکی و نوجوانی اش را در مشهد سپری می کرد، برای قرآن خواندن هایش شهرت زیادی داشت.

او درباره میراثی که از پدر و مادرش داشته می گوید: اخلاق من بیشتر به مادرم رفته تا پدرم.

فقط تعصب در کار موسیقی را از پدرم گرفتم.

خستگی ناپذیری را از مادرم گرفتم.

3: کاش شاعر بودماستاد با شعر مانوس بود و آوازش را شعر های اصیل رنگ می دادند، اما شاعر نبود: هیچ وقت شعر نگفتم.

یکی از آرزوهایم این بود که بتوانم شعر بگویم.

در حد ضعیف ترین شاعران هم نمی توانم شعر بگویم.

 4: شاگرد های متمردآنها که اهل کلاس رفتن و استاد دیدن هستند حتما تجربه دارند که گاهی افرادی که حتی با نام استاد شهرت پیدا کرده اند، دل�