برای چشمهای سوخته ی بیروت

 لبنان قطعه ای از بهشت است.

سرزمینی که در کشاکش تاریخ پرنشیب و فراز خویش ، پرچمدار تشیع بوده است و مهد علما و فضلای فداکاری که در مسیر اعتقادات و اندیشه های علوی ، با اجتهاد و مدارا قدم به دنیای جدید گذاشته است.

سرزمین نخل و زیتون و شعر ، انجا که نزار قبانی انگار هنوز برای چشمهای سوخته ی بیروت و بلقیس شعر می سراید و  جاودانه اش می سازد.

*از فراز تاریخ* حضور معنوی ایران در لبنان به قدمت تاریخ است همانگونه که هندوستان کشور ادیان است لبنان نیز کشور احزاب بود.

بیش از سیصد حزب و گروه سیاسی در این کشور فعال بود اکثر کشورهای دنیا توسط سازمانهای جاسوسی یا مذهبی خود در لبنان هزینه می کردند و احزاب و اشخاصی را تحت نفوذ داشتند.

(سوریه ،  عراق ، لیبی ، عربستان ، شوروی ، امریکا ، انگلیس و.

)ایران نیز توسط پهلوی دوم کمک هایی به شیعیان میکرد  بعدها  امام موسی صدر سازمان حرکت المحرومین ( امل) را تاسیس کرد و این کمک ها هر چند ناچیز بود ولی ادامه داشت.

سوریه و شخص حافظ اسد هم حامی شیعیان بود و لیبی هم تا حدودی کمک می کرد .

حکومت کشور لبنان طائفه ای است  و قدرت سیاسی بین سه طایفه ی عمده ی این سرزمین ( مسیحی ، سنی ، شیعه)  تقسیم شده است.