به طبس بندیشیم، نه به عبث

در چنین شرایطی و حال که وزیر کار برای پیگیری ماجرا تا طبس پیش می رود و سخنگوی دولت از پشتیبانی کامل قوه مجریه از خانواده های داغدار سخن می گوید، حالا که رییس جمهور، دغدغه های مردم را، دغدغه خود عنوان می کند، سخن و حرف اهالی دغدغه این است که نتیجه بررسی ها، مبادا بار دیگر، یافتن عامل دسته چندم و مقصر جلوه دادن یک معلول دیگر باشد و دیگر هیچ.

اگر چنین شد، یعنی با تمدید روزگار گذشته مواجهیم.

   رسیدگی قاطع قوا و سازمانهای مسئول، کمینه انتظارات جامعه ایرانی است.

اما باید اتفاقی مهم و کلان تر در حفظ کرامت و ارزش انسانی رخ دهد؛ اتفاقی که راه را بر خطرات بعدی ببندد یا تا جای ممکن، به حداقل برساند.

تدبیری که به طبس بیندیشید اما نه به عبث.

    انسان، ملموس ترین ارزش  اتفاقا وقتی از لزوم حفظ ارزشها در جامعه سخن رانده می شود، باید توجه داشت که انسان، خلیفه الهی، ملموس ترینِ ارزش هاست.

و چه وظیفه ای بالاتر از حفظ این ارزش، بر دوشها خواهد بود؟   داغدار کردن خانواده ها، جریحه دار کردن افکار عمومی، تیره و تار کردن آسمان معیشت و نابودی امید، از سخت ترین کارهایی است که متاسفانه و ظاهرا ما هنرمندانه و به خوبی از عهده آن بر می آییم.

اما لطفا دیگر کافی است.