40 روز بعد از تراژدی معدن طبس / وضعیت بازماندگان انفجار معدن طبس

هر شیفتی که می رفتیم 6 ساعته بود.

6 ساعت کار و 6 ساعت بعدی استراحت بود؛ اما 6 ساعت استراحت را نمی شد که کاری کرد.

انگار که در فرار بودیم.

با فرار و عجله غذا می خوردیم.

با عجله حمام می رفتیم.

نهایتاً می توانستیم یک ساعت بخوابیم تا خودمان را به شیفت بعدی برسانیم.

بعد از آن حادثه و انفجار، خیلی از کارگرها برای تسویه آمدند.

خیلی ها از ترس جانشان کار را نیمه کاره رها کردند و پیمانکار برایشان غیبت رد کرد.

  به ما قول حقوق بیشتر دادند که سرکار برویم.

با این وضعیت و خطری که برایمان دارد، اگر حقوق را بیشتر نکنند، به معدن برنمی گردم.

البته بعد از حادثه وضعیت مان بهتر شد.

مثلاً آب حمام های خوابگاه را درست کردند.

به ما ماسک دادند.

اما خب ماسک هایمان یکبار مصرف اند.

خیلی از بچه هایی که فوت شدند، دوستانم بودند.

از روستای خودمان 4 برادر از یک خانواده فوت شدند و یک خانواده دیگر هم 2 برادر از دست داد.

  با اینکه جوان 30 و چندساله ای بود اما دهن که باز می کرد و حرف که می زد، دندان های پوسیده و سیاهش مشخص بود.

این روزها حتی کارمند دولت هم به سختی می تواند دندان هایش را درمان کند، چه برسد به کارگر معدنی که 13 میلیون حقوق می گیرد و تمام دندان هایش هم پوسیده باشد.