معادله ی انفعال؛ ما بزرگتریم یا حادثه؟!

محمد فدایی و پدرام کاویان (مرکز آموزشی گام): پس از شکست، طوری قافیه را می بازیم که اگر باید یک پله عقب‎نشینی کنیم، - معمولاً پشت جبهه چند رخداد سربرمی آورند و بدون اینکه با هم رابطه ای داشته باشند، همدیگر را تقویت کرده و یک اثر هم ساز تولید می کنند که خروجی اش ناامیدی است.

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محمد فدایی و پدرام کاویان (مرکز آموزشی گام): پس از شکست، طوری قافیه را می بازیم که اگر باید یک پله عقب‎نشینی کنیم، ده پله عقب می نشینیم.

چیزی در درون ماست که ضعیف جلوه کنیم.

چیزی روشنای امید را در دل ما می کُشد؛ ذره بینی درون ماست که شکست بیرون را صد برابر بزرگ تر می بیند، طوری که فکر می کنیم، دیگر تمام شد، دیگر تمام شدیم.

معمولاً پشت جبهه چند رخداد سربرمی آورند و بدون اینکه با هم رابطه ای داشته باشند، همدیگر را تقویت کرده و یک اثر هم ساز تولید می کنند که خروجی اش ناامیدی است.

گروهی از ما زبان و قلم برّانی داریم و طوری نقد می کنیم که اصل مقاومت زیر سوال می رود.

گروهی با شکست مرزبندی کرده و اعتقاد داریم: دیدید گفتیم .

یک عده سکوت کرده و ترجیح می دهیم فقط سخنگوی پیروزی ها بمانیم.

دسته ای هم که نمی فهمند جزیی از مایند تحقیر کرده و به شکست ما (و خودشان) می خندند.