سیاسی ترین فیلم جشنواره یا عقب نشینی بزرگ در سینمای دفاع مقدس؟

یکی از ویژگی های خاص سینمای ایران، ژانر دفاع مقدس است.

ما به ژانر جنگی معنا دادیم.

سینمای جنگی در دنیا اغلب به نمایش نبردها، قهرمان سازی های فردی یا تأکید بر جنایات و فجایع انسانی می پردازد، - به گزارش سرویس سیاسی تابناک،  این سینما می کوشد با روایت جنگ، هویتی بومی و مبتنی بر مؤلفه های انقلاب اسلامی را نیز به تصویر بکشد.

به عنوان یک دهه هفتادی که جنگ را درک نکرده، بخش عمده ارادتم به 8 سال دفاع مقدس را از فیلم و سریال و کتاب دارم.

پارسال که آسمان غرب را دیدم، دلم خیلی گرفت.

در آسمان غرب، معناگرایی جایش را به تکنیک داده بود.

تلاش برای گریم های واقعی که به نظرم با معمای شاه آغاز شد و به سرعت پای ثابت تمام فیلم های پرتره شد، در آسمان غرب هم حس می شد.

اما آنچه جدیدتر بود و در جشنواره فجر 42 خیلی خودنمایی می کرد، این بود که ژانر دفاع مقدس ما جایش را به ژانر جنگی داده بود.

صحنه های جنگی واقعی، تکنیک های درست، جلوه های ویژه ای که لحظه ای تو را از سالن سینما پرت می کرد به میدان جنگ، و انگار کم کارترین و مغفول ترین بخش فیلم، علی اکبر شیرودی بود.

در این میان، یک نکته مهم در سینمای دفاع مقدس، پرداختن به نقش نیرو های مختلف در جنگ است.

در طول جنگ تحمیلی، سپاه و ارتش دو بال اساسی دفاعی کشور بودند، اما تفاوت ساختاری و پیشینه این دو نهاد باعث شد که د