15 روز پس از انفجار بندرعباس / از قبرستان و عزادارانش، کارگران سردرگم و بیکار و شهری که زنده نشده

روزنامه شرق در گزارشی به قلم نیلوفر حامدی که به بندرعباس سفر کرده نوشت:  عزاداران حلقه حلقه ایستاده اند، چند نفری دور زنی که فقط از میان زمزمه ناله های آرامش یک جمله شنیده می شود: این بچه هنوز جوان بود .

گروهی دیگر مسیر حرکت خودروی اصلی را که مسئولیت حمل جنازه تا روستای ایوانِ ایلام دارد، باز می کنند و چندین زن و مرد مشغول آرام کردن کودکان هستند.

اما یک گروه بیش از دیگران جلب توجه می کنند؛ جوان، آراسته به لباس های مشکی، خوش قدوبالا و تنومند، اما شانه های عریض شان از مصیبتی می لرزد که خانه خراب شان کرده است .

این را محمد می گوید که تا قبل از فاجعه انفجار اسکله بندر شهید رجایی بندرعباس، چند شب در هفته با سمیر در باشگاه بدن سازی شهر وزنه می زد: جنگ که نرفته بود، آمده بود کار کند.

حقش نبود این طور جوانی اش بسوزد و خاکستر شود .

فقط 21 سال داشت و هنوز یک سال هم از حضورش برای کار در اسلکه نگذشته بود که جان عزیزش رفت.

حالا خانواده اش آمده اند تا او را ببرند.

خودش را که نه، فقط چند تکه از استخوانش؛ خانواده ای که رمقی برای شان نمانده و فقط به داشتن همین یادگاری از عزیزشان راضی اند.

آن قدر که حسام ، شوهر خواهر سمیر که دوان دوان از این سر قبرستان تا آن سر قبرستان در حال رتق و فتق امور است، در پاسخ به اینکه آیا سراغی از غرامت و پاسخ گویی مدیران گ�