جزییات جدید و حیرت انگیز از افزایش پیرمجردها و سالمندان تنها در ایران

رشد شتابان سالمندان تنها یا سالمندان همیشه مجرد؛ خبر ساده می نماید.

اما کافی است کنکاشی در آن داشته باشید.

- آفتاب که به زاویه ای مایل می افتد، سایه ها بلند می شوند.

سایه هایی که نه از درختان کهن، که از قامت خمیده ی سالمندان تنها می افتد.

سایه هایی که هر سال بلندتر و پررنگ تر می شوند، بی آنکه کسی به اندازه ی کافی به آن ها توجه کند.

به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، در فاصله ی میان دو خبر، میان سال های 1401 تا 1404، رقمی که از یک میلیون و سیصد هزار سالمند تنها به نزدیک به هفت میلیون نفر می رسد، نه فقط عددی خشک، که روایتی از تغییرات ژرف اجتماعی است.

تغییراتی که آرام و بی صدا، مثل فرسایش خاک، بنیان های جامعه را تحت تأثیر قرار می دهد.

  زنانی که روزی مادران خانه بودند، امروز در خانه هایی خالی، با دیوارهایی که صدای قدم هایشان را پس می دهد، تنها مانده اند.

پنجاه و پنج درصد زنان سالمند، بی همسر.

سه و نیم میلیون زن، تنها.

این ها فقط آمار نیستند، این ها مادرانی هستند که شاید هنوز عکس فرزندانشان را روی طاقچه نگه داشته اند، فرزندانی که یا رفته اند یا آنقدر درگیر زندگی خودشان هستند که فرصتی برای مادران سالخورده شان ندارند.

  و مردان؟ تعدادشان کمتر است، اما آن ها هم در این تنهایی سهیم اند.