مریم ابودقه هستم؛ نام دیگر غزه، که تازه آغاز شده ام

عکاس خبرنگار غزه بود، شهید شد، اما پیش از شهادت وصیت کرده بود که نامش را فراموش نکنند؛ «مریم».

شاید می دانست نامش رمز رویش و زندگی، رمز امید تا رسیدن به روزهای روشن و سبزِ صلح و آزادی.

- عکاس خبرنگار غزه بود، شهید شد، اما پیش از شهادت وصیت کرده بود که نامش را فراموش نکنند؛ مریم .

شاید می دانست نامش رمز رویش و زندگی، رمز امید تا رسیدن به روزهای روشن و سبزِ صلح و آزادی.

به گزارش خبرگزاری مهر ، تسنیم از مریم ابودقه عکاس و خبرنگار غزه نوشت: وصیت کرد، به پسرش؛ به غیث: وقتی بزرگ شدی، ازدواج کردی و دختری داشتی، نام او را به یاد من مریم بگذار .

مریم وصیت کرد چون می دانست امروز یا فردا، جنوب یا شمال فرقی نمی کند، یک روز تکه ای کوچک از خاک غزه اش با خون زلال او سرخ می شود.

می دانست تا غزه با خون آنها آبیاری نشود، بذر حیات جاودان در آن جوانه نخواهد زد.

مریم می دانست پا جای پای احمد منصور، فاطمه حسونا و بیش از 240 خبرنگاری گذاشته است که لباس شهادت پوشیده و در صف مقدم رزم با رژیم اشغالگر ایستاده اند؛ همان جبهه ای که سلاحش قلم و دوربین است و رسالتش کنار زدن پرده از جنایات رژیم و رسوا کردن فریب رسانه ای صهیونیسم که در حال نسل کشی و قتل عام زندگی در یک سرزمین تاریخی و نابودی هویت و تاریخ و تمدن یک ملت، و هویت سازی جعلی برای خود است.