حق کودکان بر حریم داده ها و فراموشی در فضای مجازی

در اسناد بین الملل مانند مقررات حفاظت از اطلاعات عمومی اتحادیه اروپا، حقی به نام «حق فراموش شدن» برای افراد قابل تحصیل است؛ در ایران اما ابزار قانونی مشخصی برای حذف داده های کودکی که به انتشار رسیده وجود ندارد.

- به گزارش سرویس فرهنگی تابناک، در جهانی که خاطرات پیش از زبان آموزی، حتی پیش از درک خودآگاه، با یک کلیک به ثبت می رسند و برای همیشه در حافظه ی بی زمان اینترنت باقی می مانند، کودکی دیگر آن سکوت معصوم و ناپیدای گذشته نیست؛ کودک امروز، از لحظه ی تولد تا نخستین واژه، به واسطه ی تصاویر، ویدیوها و داده هایی که اطرافیانش بی محابا در فضای مجازی منتشر می کنند، صاحب هویتی دیجیتال می شود که نه آن را انتخاب کرده، نه آن را کنترل می کند، و نه حتی می داند وجود دارد.

  اما آیا این هویت ثبتی ناخواسته این پرونده ی بی انتها از عکس ها، حالات، اشتباهات، و حتی لحظه های خنده دار کودکانه حق دارد روزی فراموش شود؟ آیا فرزند ما در آینده خواهد توانست زندگی اش را بازتعریف کند بی آن که در برابر گذشته ای دیجیتالی که دیگران برایش ساخته اند، زانو بزند؟ در دل این پرسش ها، مفهوم حق بر فراموشی متولد می شود؛ حقی نوظهور، اما ضروری، که ریشه در کرامت انسانی، حریم خصوصی، حق بر هویت مستقل و آینده ی اخلاقی جامعه دارد.