چرا سریال سووشون نگرفت؟

مخاطب از سووشون انتظار یک اقتباس پرقدرت، خوش ریتم و درگیرکننده را داشت ؛ اما در عمل با روایتی کند، بی روح و پر از حواشی غیرضروری مواجه شد.

- مخاطب از سووشون انتظار یک اقتباس پرقدرت، خوش ریتم و درگیرکننده را داشت ؛ اما در عمل با روایتی کند، بی روح و پر از حواشی غیرضروری مواجه شد.

عصر ایران ؛ نهال موسوی - سریال سیمین دانشور یکی از شناخته شده ترین آثار ادبیات معاصر ایران است.

پرسش اساسی این است: چرا اثری با چنین پشتوانه ادبی و کارگردانی مطرح نتوانست نظر بینندگان را جلب کند؟ یکی از مهم ترین دلایل عدم موفقیت سریال، نحوه اقتباس از رمان است.

آبیار در تلاش برای وفاداری به متن دانشور، بیش از حد به ساختار نوشتاری اثر چسبید و در نتیجه، روایت تلویزیونی به جای درامی پرکشش، به بازنمایی مستندگونه ای از متن ادبی تبدیل شد.

  شخصیت ها در سریال عمق کافی ندارند و صرفاً به نسخه های سطحی و کاریکاتوری از شخصیت های رمان تبدیل شده اند.

این در حالی است که سووشون در رمان، اثری سرشار از لایه های روان شناختی و اجتماعی است که در فرایند تصویری سازی به حاشیه رفت.

هر قسمت سریال حدود 60 دقیقه زمان دارد؛ تصمیمی که به تنهایی می توانست بار روایت را سنگین و مخاطب را خسته کند.