بررسی ادله معتقدان به حجیت معرفت شناختی تجربه دینی - بخش دوم و پایانی علم حضوری دانستن تجربه دینی

مهم ترین نکته ای که باید مدافعان حجیت تجربه دینی به آن توجه کنند این است که در این بحث، اگر طرف بحث، ملحدان باشند که خدا را نمی پذیرند، نمی توان به تجربه دینی تمسک جست.

- درباره استدلال از طریق اصل آسان باوری و گواهی، می توان نقدهای زیر را مطرح کرد: 1.

برخی، با ارائه مثال های نقضی گفته اند در این مثال ها، با اینکه چهار ملاحظه خاصی که مانع از واقع نمایی تجربه بود، وجود ندارد؛ بااین حال، نمی توان اصل آسان باوری را در آنها جاری دانست.

مثلاً گاتینگ با اینکه جزو مدافعان حجیت تجربه دینی است، با رد نحوه تبیین سویین برن از اصل آسان باوری، می نویسد: (Gutting, 1982: 158 - 170) فرض کنید که من در یک روز، بعد از ظهر وارد اتاق مطالعه خود می شوم و خیلی واضح و روشن مشاهده می کنم که عمه ام که به تازگی مرده است، بر روی صندلی من نشسته است.

می توان پذیرفت که شرایط این تجربه (یعنی حالت ذهنی من، روشنایی اتاق و مانند آن) شرایطی نیستند که دلیل داشته باشیم که آن شرایط، باعث پدیدآمدن ادراکات غیر قابل اعتماد شده اند.

بنابراین، اولین مانع از موانعی که باعث رد واقع نما بودن تجربه می شود، در اینجا منتفی است.

و اگر شرایط طبیعی باشد، دومین مانع نیز مفقود خواهد بود؛ زیرا به احتمال زیاد، من هیچ معلومات پیشینی ای هم درباره شرایطی ندارم که در آن شرایط، انسان های ب�