واگویه با بخش هایی از کتاب �بی بال پریدن� کاش فرانسیس بیکن این قیصر ما را دیده بود!

�حتما دق می کنم!� یا دست کم، شب خوابم نمی برد! اینکه: �کاش فرانسیس بیکن این قیصر ما را می دید!� - "-گروه ادبیات انقلاب اسلامی: در میان کتاب های دکتر قیصر امین پور بی بال پریدن از چند جهت خاص است.

باور نمی ­ کنید؟ یک: از زبان خودش را بشنویم: .

اما این قصه ها قصه نیست؛ شعر نیست؛ مقاله و گزارش و خاطره هم نیست.

ولی چون مدتی در پیچ و خم کوچه پس کوچه های ذهنم با قصه ها و شعر های دیگر همسایه بوده اند و با هم رفت و آمد و گفت و گو داشته اند ممکن است رنگ و بویی از قصه و شعر هم به خود گرفته باشند.

این ها در واقع همان حرف های خودمانی است که در حاشیهٔ ذهن آدم گرد و خاک می خورند .

دو: این کتاب، همراه با اولین مطلبش، که عنوان خود را از آن قرض گرفته، رویهم یازده مطلب دارد که هر کدام دو صفحه یا نهایت چهار صفحهٔ کتاب است؛ در عین حال، غیر از دو-سه مطلب، بقیه از نظر هوا شناسی، زیاد به هم ربط ندارند.

به قول معروف: هر کدام ساز خودش را می زند! هر چه هست کتاب بی بال پریدن، یا به برداشت من: این نمایشگاه ادبی قیصر گاه باغ و باغچه و گل های منحصر به فردش را دارد؛ مثلا این دو مطلب پیوسته: کتاب ها مثل آدم ها هستند و آدم ها مثل کتاب ها هستند که در ادبیات ما، به ویژه ادبیات کودک و نوجوان، بسیار بسیار نو از نوع آثاری بدیع و مثال زدنی است.