علل همکاری علمای شیعه با دولت صوفی صفویه - بخش اول سیر تعامل علمای شیعه با حکومت ها

بی تردید گرایش دولت صفوی به تشیّع و تبعاً علمای شیعی، معلول علل و عواملی می باشد که پای علما را در ساختار سیاسی حکومت بیش از پیش، باز کرد و زمینه حضور آنان را فراهم ساخت.

- چکیده ظهور دراویش صفوی در ایران و تحولات مذهبی پس از آن، جایگاه ویژه­ ای در تاریخ این مرز و بوم دارد؛ به طوری که حتی مستشرقین نیز به بررسی جوانب مختلف آن از ظهور تا سقوطش پرداخته ­اند.

مهم ترین ویژگی سلسله صفویه از شاه اسماعیل اول(930-907ق) تا شاه سلطان حسین (1135-1105ق)؛ یعنی آخرین پادشاه این سلسله که در مجموع بیش از 200 سال به طول انجامید را می­توان در رسمیت بخشیدن به مذهب تشیع به عنوان مذهب رسمی کشور دانست که تحت فرمانی از جانب شاه اسماعیل اول، اعلام می ­شود و بعد از آن فصل جدیدی در تاریخ تحولات ایران به وجود می­ آید.

نوشتار حاضر، تحقیقی است به روش کتابخانه ای و مطالعه اسنادی که به بررسی علل تعامل و همکاری برخی از علما با دولت صوفی صفویه پرداخته است.

مهم ترین یافته این تحقیق، درک موقعیت اجتماعی و شرایط زمانی، ثأثیرپذیری از مشئ علمای گذشته، نیاز به قوانین شرعی، برون رفت از حالت تقیه، ترویج مذهب حقّه تشیع و به طور کلی، فضای فرهنگی و اجتماعی حاکم بر جامعه آن روز است که برای تبیین و واکاوی علل همکاری علما با دولت صوفی صفوی، بعد از رسمیت بخشیدن به م�