ربوده شدن نوزاد یک روزه در بیمارستان

ساعت 3 صبح چهارم تیر امسال، صدای گریه های شایان در بیمارستانی در میدان راه آهن تهران پیچید.

پدر شایان دل توی دلش نبود که نوزاد را ببیند و مادر شایان تازه چشم باز کرده بود، پدر و مادر یکی در اتاق عمل و یکی پشت در اتاق عمل، هر دو به فکر سالم بودن نوزاد بودند.

تنها چیزی که فکرش را هم نمی کردند این بود که این نوزاد تنها یک روز و نیم در کنار آنهاست و کمتر از 48 ساعت دیگر باید به پاسخ این سوال فکر کنند که چه کسی نوزادشان را ربوده است؟ باید به این فکر کنند که آیا همان عکسی که یک ساعت پس از تولد از شایان گرفته شد تنها یادگار از او خواهد بود یا باز هم می توانند او را ببینند و از او عکس بگیرند؟ موضوعی که تا امروز ادامه دارد و هنوز هیچ ردی از نوزاد به دست نیامده است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازفرهیختگان، آخرین اتاق در راهروی اول بخش زایمان بیمارستان شلوغ بود و بوی گل های ملاقات کننده ها با بوی انواع شیرینی که به مناسبت به دنیا آمدن شایان به میهمانان تعارف می شد در هم آمیخته بود.

همه به پدر و مادر نوزاد تبریک می گفتند و برای دیدن او به انتهای اتاق و نزدیک تختش می رفتند.

حمیده هم اگرچه هنوز وضعیت مناسبی نداشت و نمی توانست راحت بنشیند، با این حال مدام به فرزندش نگاه می کرد و صحبت های اطرافیان درباره چهره شایان را می شنید.