سرخپوشان غمگینِ نوروزی + فیلم

درک شخصیت های نمادین فرهنگ ایرانی در گرو بررسی های عمیق اسطوره ها و آیین رایج در این فرهنگ است.

- روزهای پایانی هر سال چهره خاص عجیبی با صدای تنبک و آواز کوبه ای، اغلب سر چهارراه ها، لحظه هایی نگاهمان را به خودش جلب می کند.

مردی سیاه رُخ، با کُلاهِ دوکی، گیوه های نوک تیز و جامهٔ سُرخ که با دایره زنگی و تنبک، به رقص، شیرین کاری و آواز می خواند.

موسیقی اش شاد است و پیامش هم شاد، اما شاید دیدن این صحنه ها چندان هم برای ما شادی آفرین نباشد.

حاجی فیروز یا خواجه پیروز یک چهرهٔ افسانه ای در فولکلورِ ایرانیان است که در نخستین روزهای هر سال به شهرها می آید تا از آمدنِ نوروز به مردم آگهی دهد.

بسیاری، حاجی فیروز را اساساً ایرانی نمی دانند و عمو نوروز را نماد اصلی اسطوره ایرانی برای آغاز سال معرفی می کنند.

مهدی اخوان ثالث، حاجی فیروز را بقایای نفرت انگیز عهد توحش و برده داری نامیده است.

در مقابل اما برخی آن را از لابه لای نشانه های اسطوره ای و تاریخی بیرون می کشند و حاجی فیروز را وابسته به جشن های سیاوش می داند.

مهرداد بهار، نویسنده و پژوهشگر، در این باره معتقد است این چهره برگرفته از یکی از اسطوره های تموز، ایزدِ کشاورزی و چارپایان، در میان رودان باستان باشد .