از لبخند تا انفعال

نزدیک به سه سال از روی کارآمدن دولت یازدهم می گذرد؛ دولتی که تعامل سازنده با دنیا را یکی از شعارهای خود در ایام انتخابات بیان کرده بود.

از ابتدای آغاز بکار دولت کلیددار، - "- یادداشت دانشجویی*نزدیک به سه سال از روی کار آمدن دولت یازدهم می گذرد؛ دولتی که تعامل سازنده با دنیا را یکی از شعارهای خود در ایام انتخابات بیان کرده بود.

از ابتدای آغاز بکار دولت کلیددار، ادبیاتی جدیدی وارد فضای دیپلماسی و سیاست خارجه جمهوری اسلامی شد.

ادبیاتی که ناکارآمدی آن پیش تر و در زمان دولت به اصطلاح اصلاحات بر همگان اثبات شده بود.

از همان وعده های انتخاباتی که گشتن چرخ صنعت را به صنعت هسته ای گره زد؛ بوی متعفن مذاکره ذلت بار با کدخدا را می شد استشمام کرد.

قطعا چه کسی جز ظریف که یک بار صنعت هسته ای را به تعطیلی کشانده بود؛ می توانست بر کرسی وزارت خارجه تکیه بزند و هدایت مسیر مذاکرات هسته ای را عهده دار شود.

از همان ابتدا تمرکز مجموعه دولت بر بحث مذاکرات انجام گرفت و هرکدام از وزرا با سیاه نمایی از دولت قبل سعی در خالی نشان دادن دست ایران داشتند؛ اما به راستی کدام عقل سلیمی به انسان اجازه می دهد که برای مذاکره با دشمن نقاط ضعف خود را به او نشان دهد؟ مقامات دولتی افراط را از حد گذراندند و آب آشامیدن مردم را نیز به زلف پوسیده مذاکره، گره زدند.