خاطرات دسته اول یک زندانی گوآنتانامو

اسیری رهایی یافته با نام 695 از ناگفته های زندان گوآنتانامو و بگرام حکایت می کند.

- علیشاه موسوی یادآور شد که در سال 57 همزمان با کودتای کمونیستی به همراه دیگر هم درسانش ترک تحصیل کرده و برای مقابله با شورشیان روس تا سال 71 به مبارزه پرداخت، او در آن سال ها مسئولیت سرپرستی جهادگران را تحت عنوان پزشک مجاهدین برعهده داشت که البته بارها زخمی شد و هنوز تیری در گردن به عنوان یادگاری دوران نبرد حدود 30 سال است که او را همراهی می کند.

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران محمدعلیشاه موسوی به دانشگاه علوم پزشکی تهران وارد شده و تحصیلات خود را در رشته پزشکی ادامه داد، پایان تحصیلات وی با حاکمیت طالبان در افغانستان همراه شد، بعدها پس از حادثه 11 سپتامبر تصوراتش از افغانستان اینگونه بود که برای فعالیت نیروهای ائتلاف فضای مناسبی فراهم آمده اما حقیقت چیز دیگری بود.

او در این برنامه با ذکر خاطره ای از آن روزها گفت: شبی با خانواده ام در خانه بودم در روزهایی که تازه از حج آمده بودم، ناگهان نیروهای آمریکایی به خانه ما آمده و سراغ من را گرفتند آنان خودشان و اسلحه شان را مجوز ورود به خانه من معرفی کردند و با وحشی گری، من را بازداشت کردند و بردند.

دکتر موسوی ادامه داد: من را با ماشین بردند که همراهان دیگری هم مانند من در آن به اسارت گرفته شده بودند بعدها