نگاهی به اشعار نو سیدعلی موسوی گرمارودی در گرانیگاه سنت و نوگرایی

اشعار نو در کارنامه شعری �علی موسوی گرمارودی� در واقع قله محسوب می شوند چرا که درخشان ترین رگه های سرایش مدرن، عینی گرا و جزءنگر را می توان در آنها یافت و در عین حال آنها را از نظر فرم و نوع بیان از آثار پیشرو زمان خود دانست.

- قرار داده است *** وقتی پنج ساله بودم / و پدرم پشت مدرسه ی فیضیه / با نشتر دلاکان خون می بارید / و خون او تپه های کناررود شور قم را رنگین می کرد / ای شعر ! / من تو را دیدم / که در خون پدرم بر تپه می لغزی بر خاک / تنها صدای پاک اذان / این کابوس واقعی را می آشفت علی موسوی گرمارودی در برش های متعددی از شعر بلند ای شعر که به عنوان مقدمه در ابتدای کتاب خط خون درج شده است اولا شعر را گریزناپذیر و به تعبیری شاعرانه موروثی، خونی و ژنی می داند و ثانیا برای شعر، رسالت و تعهدی قایل است که آن را از فرمالیسمی یله در شکل محض رها می کند.

این ها را بگذارید کنار بحث معروف جوشش و کوشش در شعر که ایشان معتقد به سهم پنجاه پنجاه جوشش و کوشش در شعرند، آنگاه با شاعری روبرو می شوید که به خاطر باورهای دینی و انقلابی اش در دهه های چهل و پنجاه، پتانسیل نوگرایی در شعر معاصر را به تمامی داراست.

اشعار نو در کارنامه شعری استاد علی موسوی گرمارودی در واقع قله محسوب می شوند چرا که درخشان ترین رگه های سرایش مدرن، عینی گرا و جزءنگر را می توان در آ�