قربانیان دیروز، متجاوزان امروز می شوند

اکثر این افراد نوعی عقده درونی دارند؛ نوعی طلبکاری از جامعه.

آنها می خواهند انتقام ظلمی را بگیرند که مدت ها قبل در حقشان انجام شده است.

- اسمش را نمی گوید.

می ترسد همه بفهمند کیست.

می ترسد از بی آبرویی؛ از این که خانواده اش نتوانند سرشان را در کوچه و خیابان بلند کنند.

انگار که متجاوز است، نه قربانی.

به او ظلم کرده اند، اما خودش را خطا کار می داند.

می گوید بی عفت شده، اما اطرافیانش او را پاک تر از برگ گل می دانند.

خجالت می کشد در چشم کسانی نگاه کند که از موضوع باخبرند.

این اتفاق را مثل یک راز مهم در قلبش نگه می دارد.

او می داند، مادرش می داند.

پدرش می دانست اما پدرش مدت هاست که دیگر نمی تواند بداند.

از همان زمانی که فهمید او را مورد آزار و اذیت قرار دادند، دیگر نتوانست بداند.

سکته کرد.

دخترش با آبرو بود، اما.

این اتفاق ممکن است برای بسیاری از افرادی که در جامعه هستند رخ داده باشد؛ اتفاقی که قربانی را هم از نظر روحی و هم جسمی آزار می دهد و گاهی منجر به کشته شدن قربانی می شود.

متجاوز برای یک لحظه لذت یا هر چیز دیگر، آینده یک فرد را تباه می کند و بی اعتمادی به جامعه را برای او به یادگار می گذارد.

تیپ شخصیتی اکثر متجاوزانمتجاوزان مثل همه انسان ها چشم و گوش و لب و بینی دارند.