چرا عارف تماشاگر است؟

بسیاری از رای دهندگان به عارف به این نیت به او رای نداده اند که یک گوشه بنشیند و تماشاگر اتفاقات مجلس باشد.

- عصر ایران؛ مصطفی داننده- این روزها یا بهتر بگوییم این سال ها به هزار دلیل گفته و ناگفته عارف تبدیل به مرد در میدان جریان اصلاحات شده است.

کسی که به دلیل عدم حضور بسیاری از چهره های شناخته شده اصلاحات امروز فرمانده در میدان اصلاحات است.

او به واسطه رای 1 میلیون و 608 هزار و 926 مردم تهران راهی پارلمان شد و ریاست فراکسیون امید را به عهده گرفت.

در کنار فراکسیون امید او ریاست شورای عالی اصلاح طلبان را نیز به عهده دارد.

رای میلیونی مجلس و تبدیل شدن به نفر اول جریان اصلاحات در سپهر سیاست ایران، سیل انتظارها را به سمت عارف روانه کرد.

همه از عارف انتظار دارند که یک گلادیاتور تمام عیار باشد.

کسی که نطق کند.

رایزنی کند.

فریاد بزند.

عارف اما آرام است و این آرامش و سکوت او صدای رای دهندگان و بخشی از جریان اصلاحات را بلند کرده است.

رییس فراکسیون امید در آخرین گفت وگوی خود در واکنش به این اعتراض ها با بیان اینکه هیچ گاه در مجلس سکوت نکرده ام، گفت: حضور من در مجلس بیشتر صرف مدیریت فراکسیون امید می شود اما گاهی تصمیمات لحظه ای و فوری باید در مجلس گرفته شود که من احساس می کنم وظایف من در این بخش است.