«چیزی به تابستان نمانده» نقد و بررسی شد

کتاب «چیزی به تابستان نمانده» بهاران بنی احمدی که در نشر چشمه منتشر شده است در نشستی با حضور نویسنده اثر بررسی شد.

- در ادامه ی جلسه دیگر منتقد حاضر، مهدی یزدانی خرم درباره ی رمان گفت: رمان به نظر من چند سطحِ واقعیت دارد و یک استراتژی در اجرا.

یک رمانی آلبرتو مراویا به نام دو زن دارد که خیلی تراژیک و تلخ است، جزو کارهای خیلی خوب آلبرتو مراویاست.

کار بهاران بنی احمدی، پس زمینه ی فکری اش من را به یاد آن رمان انداخت.

یعنی مساله ی مادر به مثابه ی زن و مساله ی دختر به مثابه ی فرزند.

زنی که در رمان بهاران بنی احمدی دارد دفترچه ی خاطرات دخترش را می خواند، برآمده از ساختارهای دهه ی 50 و بیشتر 60 است.

مادر در رمان بنی احمدی زنی است که اشاره نمی کند اما خودش فاقد تصاویر روشنی از یک گذشته ی سپری شده است.

اتفاقاً با شما موافق هستم که رمان بیشتر، رمان مادر است.

ولی ابژه دختر است.

برای همین در طبقه بندی نگاه، قهرمان رمان، یعنی چیزی که درباره اش اتفاقاتی به واسطه ی آن می افتد، دختر است.

فقدان مرد در رمان، محور بسیار مهمی است.

برای همین است که وقتی یک مردی به صورت اسم در وهله ی اول وارد کار می شود، واکنش شدیدی از سمت شخصیت مادر داریم.

مادر فاقد بلوغ و پیشرفت است و محور طولی در نگاه مادر وجود ندارد.