اولاند در خط پایان

باد مخالفی که در اواخر حکومت نیکولا سارکوزی می وزید، توانست پس از هفده سال کاندیدایی از جناح چپ را به کاخ الیزه برساند.

فرانسوا اولاند، سیاستمداری که در سوابق خود نمایندگی مجلس، و دبیری کل حزب سوسیالیست را داشت، مبارزات انتخاباتی خود را بر روی نشان دادن چهره ای قابل اعتماد از خود متمرکز نمود.

دوران پنج ساله ی اولاند، با مسائل گوناگونی از جمله تروریسم و ناامنی بی سابقه، قانونی شدن ازدواج همجنس گرایان، اصلاحات سرزمینی، اجلاس جهانی آب و هوا و نیز اعتراضات اجتماعی گسترده همراه بود.

دومین رییس جمهور سوسیالیست در جمهوری پنجم، عمده ی تلاش خود در ماه های نخستین را به لغو اقدامات سارکوزی اختصاص داد از جمله قانون اضافه کاری های بدون مالیات.

در حالیکه حل مشکل بیکاری، از مهمترین وعده های انتخاباتی اولاند بود اما او اولویت های دیگری را در دستور کار قرار داد مثل قانون توبیرا، یا ازدواج برای همه .

قانونی که نه تنها به همجنسگرایان اجازه ی ازدواج قانونی می داد، بلکه مشکلات دیگری را در حوزه ی خانواده ( قبول فرزند، فناوری های کمک باروری و همچنین رحم اجاره ای ) ایجاد می کرد.

تصویب این قانون با اعتراضات بسیاری به ویژه در میان کاتولیک ها و جناح راست همراه شد.