مسعود کیمیایی: سینما مصادره شده

از آخرین رمانش می گوید و شوق نوشتن که هیچ وقت رهایش نکرده است.

صحبت که به تفاوت های سینما و ادبیات کشیده می شود، به گذشته ها رجوع می کند؛ زمانی که سینما به معنی واقعی هنر بود.

- قطعا فضاها متفاوت هستند، به هرحال نوشتن کتاب، فضای تنهایی و انزوا را می طلبد و تقریبا هرچه بخواهی را می توانی بنویسی، اما فیلم سازی یک کار گروهی است و تحقیقا هرچه بخواهی را نمی توانی فیلم برداری کنی و اساسا دو تخیل جدا از هم هستند.

.

دقیقا حق با شماست، اما نوشتن و فیلم سازی به یک اندازه برایم دوست داشتنی اند.

من از بچگی نوشتن را دوست داشتم و می نوشتم، رمان این آزادی را به خوانندگانش می دهد که تخیل کنند و هر خواننده ای یک جور به متن نگاه می کند، اما در سینما خلاف این عمل می کنید.

در مونتاژ هست که تماشاچی را انتخاب می کنید؛ یعنی تماشاچی خودش مونتاژ می کند؛ مثلا من و شما با هم حرف می زنیم، نفر سوم گوش می کند، شاید بیننده دوست داشته باشد شما را ببیند، اما دوربین نفر سوم را نشان می دهد یا بیننده دوست دارد من و شما را در عکس نزدیک ببیند، اما فیلم این اجازه را نمی دهد و سلیقه خودش را به مخاطب تحمیل می کند.

در ادبیات وقتی صحنه ای را می نویسید، برای خواننده راه تخیل کردن را باز می گذارید و این زیباست.