یادداشت/ چه سرنوشت غم انگیزی دارد شعر

در روزگار ما، چندان در مورد ماهیت و محتوای شعر اندیشیده نمی شود و توفیق شاعر و اثرش چندان قائم به ذات خودشان نیست، بلکه بیشتر حواشی است که فردی را به عنوان شاعری موفق یا توانمند در جامعه معرفی می کند.

- خبرگزاری فارس"- گروه کتاب و ادبیات: برای چندمین بار، صدای شاعری نوخاسته را که چندسالیست اسم و رسمی به هم زده، در حال شعر خوانی از تلفن همراهش پخش کرده و مرا هم به شنیدن آن دعوت می کند.

چند بیتی از آن چه را به نام شعر تحویلم داده گوش می کنم و مطلقا چیزی از پریشان گویی های جناب شاعر متوجه نمی شوم.

سوال می کنم آیا واقعن از این کلماتی که می شنوی لذت می بری ؟.

پاسخ مثبتش دلیلی می شود تا از او بخواهم چند بیتی از شعر را برایم معنی کند و شرح دهد.

کمی آسمان ریسمان می بافد و در نهایت به مِن ومِن کردن می افتد.

با اولین سوال ترجیح می دهد از مهلکه فرار کند و در ادامه پاسخ می دهد: راستش را بخواهی خودم هم چندان متوجه نمی شوم منظور این شاعر از آنچه می خواند چیست و بیشتر از صدا و لحنش لذت می برم.

همین گفت و شنود باعث می شود به این فکر بیفتم که آیا کسب لذت در معقولات، مانند محسوسات، ابتدایی و بی واسطه است یا در این مورد می بایست برای درک زیبایی ها و آن چه خوشایند است، عیار سنجی کرد و پس از بررسی محتوا تصمیم گرفت که آن اثر را پسندید یا نه.