وضعیت اسفناک دانشگاه ها و علوم سیاسی

قبل از ورود به بحث اصلی باید پاسخی به سخنان دکتر لک زایی دهم.

مقصودم از زوال اندیشه سیاسی این نیست که اندیشه سیاسی در کار نبوده، بلکه اندیشه سیاسی زوال پیدا کرده است.

بنابراین شما هرچه بعد از آن بنویسید تا بگویید اندیشه سیاسی بوده است، یعنی نتوانستید سخن مرا درک کنید و پاسخی به ادعای من نیست.

از طرفی دیگر شما کتابی منتشر کردید که انصافا فاجعه است.

نام کتاب دوام اندیشه سیاسی است.

این کلمه هیچ معنایی ندارد.

اگر حداقل قصد رعایت قواعد فارسی و حسن تألیف را داشتید باید می گفتید تداوم اندیشه سیاسی در ایران یا اسلام.

درباره این موضوع در کتابم راجع به خواجه نظام پرداخته ام و عنوانش را نیز تداوم گذاشته بودم.

پس شما باید درباره این موضوع فکر می کردید یا اینجا پیشنهاد می دهم بعد از این فکر کنید.

آن پروژه را فعلا تعطیل کنید چون از نظر من غیر قابل دفاع است.

شما باید توضیح می دادید نسبت این زوال با آن تداوم در کجاست که بحث علمی و فلسفی مهمی است.

با این مقدمه به بحث اصلی ام بازمی گردم: اندیشه سیاسی چیست و به چه کار می آید؟ بدیهی است بخش عمده صحبت های من انتقادی است.

دانشگاه تهران و مدرسه عالی و بعدها دانشکده حقوق و علوم سیاسی اولین جایی است که ظاهرا اندیشه سیاسی حدودا دنبال شد.