«نجیب ترین منتقدان دنیا» از نگاه صادق زیباکلام

هنگامی که مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی امکان حضور در انتخاب یازدهم را نیافتند بدون اعتراض پذیرفتند و اصراری بر اینکه خودشان حضور داشته باشند مطلقاً نشان ندادند؛ - اما زمانی که از اپوزیسیون جدید خواسته می شود در انتخابات سال آینده شرکت نکند، اگرچه غیرمستقیم، حضور بسیار فعال و پررنگی در انتخابات برای خود قائل می شود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، صادق زیباکلام - استاد دانشگاه تهران - در روزنامه شرق می نویسد: یکی از محصولات مدرنیته، حاکمیت قانون است که در آن مخالفان می توانند با سیاست ها و تصمیم ها مخالفت کنند.

چنین بود که در نظام های مبتنی بر دموکراسی، موجودی متولد شد به نام اپوزیسیون.

حتی در بخشی از جوامع غربی از آن با عنوان دولت سایه SHADOW GOVERNMENT نام برده می شود.

به بیان ساده تر، دولت سایه حالا دیگر همان قدر مشروعیت پیدا کرده بود که دولت رسمی.

به تعبیر دیزراییلی، پارلمان شد خانه اپوزیسیون.

پارلمانی که اپوزیسیون در آن نبود، باز به تعبیر دیزراییلی، خانه خالی از سکنه بود.

اپوزیسیون به تدریج شد اقلیت که بدون حضور آن، عملا اکثریت بی معنا می شد.

در ایران خودمان هم، این مفاهیم به تدریج با مشروطه وارد گفتمان سیاسی مان شدند.

در مجالس اولیه، بیشتر دو جریان اعتدالیون و اجتماعیون بر زبان ها در مجلس جاری بودند؛ اما از مجلس چهارم، تیر 1300، به تدریج اپوز