یادداشت/ حجت الاسلام سیدمهدی موسوی �روحانیت� تصدی گری سیاسی یا هدایت گری سیاسی

تصدی گری سیاسی در جامعه اسلامی یک واجب کفایی است، یعنی اگر برخی از علما و روحانیان به آن اقدام کنند، از بقیه ساقط می شود، اما هدایت گری سیاسی یک واجب عینی و عمومی برای طلاب و علما است.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار آیین و اندیشه "، انسان موجودی تربیت پذیر و رشد یابنده است، چرا که ظرفیت ها و استعدادهای فراوانی برخوردار است که امکان بالفعل شدن آن ها وجود دارد و انسان به واسطه فعلیت یافتن آن ظرفیت ها و استعدادها می تواند حرکت کند و تعالی یابد، پس تعالی و حرکت او در گرو رشد و تربیت اوست، یکی از استعدادها و ظرفیت های انسان، برقرای ارتباط با همنوعان در زندگی اجتماعی و مدنی است، در این برقراری ارتباط امکان تأثیرگذاری و تأثیرپذیری متقابل وجود دارد، هر چقدر انسان رشد یافته تر باشد، توان بیشتری برای تأثیرگذاری بر دیگران و نقش آفرینی مثبت و فعالانه در اجتماع دارد، اما اگر مهارت های لازم را کسب نکرده باشد، عنصری کاملاً تأثیرپذیر است و با تغییر شرایط اجتماعی و محیطی به این سو یا آن سو میل می کند، به تعبیر امیرالمؤمنین(ع) همج الرعا است، حتی ممکن است وضع از این هم بدتر شود و نقش منفی در اجتماع ایفا کند.

این سرآغاز یادداشتی است که حجت الاسلام سیدمهدی موسوی با عنوان روحانیت تصدی گری سیاسی یا هدایت گری سیاسی در ماهنامه رسائل به رشته تحریر در �