روایت های یک جانباز ارتشی از شهادت فرزند 14 ساله اش

من برای پیگیری وضعیت فرزندم به سپاه اهواز مراجعه کردم و آنها خبر شهادت فرزندم را تأیید کردند.

اما چون جنازه فرزندم در منطقه جا مانده بود و من جنازه اش را ندیده بودم خودم را به اسارت احتمالی فرزندم دل خوش می کردم.

- محمدباقر حسین پناهی ازجانبازان و رزمندگان دوران هشت سال دفاع مقدس و پدر شهید غلامرضا حسین پناهی در گفت وگو با ایسنا روایت می کند: سال 1324 در روستای قروچای دهگلان از پدری اهل تسنن و مادری اهل تشیع به دنیا آمدم و در سال 1346 به ارتش رفتم.

روزی که وارد ارتش شدم، چند صباحی از ازدواجم می گذشت و بعد از اینکه دوران آموزشی را پشت سر نهادم برای ادامه خدمت به استان کرمانشاه منتقل شدم.

غلامرضا در سال 1348 در استان کرمانشاه متولد شد.

در آن روزها من به واسطه اینکه در ارتش مشغول به کار بودم، به استان کرمانشاه منتقل شده بودم و غلامرضا که فرزند دومم بود در این استان به دنیا آمد.

بعد از چند سال خدمت در استان کرمانشاه سال 1356 به استان اهواز منتقل شدم.

غلامرضا در مدرسه شجرات مشغول به تحصیل شد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز فعالیت پایگاه های بسیج در سطح مساجد و محلات، غلامرضا که از مریدان مسجد حجت اهواز بود، فعالیتش را به شکل جدی تری آغاز کرد و در پایگاه مسجد محله مشغول فعالیت های فرهنگی شد.