روایت دردناک «افتخاری» از عواقب آن آغوشِ سیاسی

همه چیز به تصمیمات گروهی بستگی دارد.

ما هرگز به صورت شخصی و انفرادی تصمیم نمی گیریم.

روال ما این است که به صورت دسته جمعی برای موضوعات مختلف تصمیم می گیریم و به نتیجه می رسیم.

خودتان با وجود انتقادهایی که به شما درباره حضور و اجرایتان در ارکستر ملی شده باز هم تمایل دارید در این ارکستر بخوانید؟ من هرگز و هرگز با انتقادها کاری ندارم و کار خودم را می کنم.

من یک بار برای شادی دل یک سری کودک سرطانی در یک کنسرت حرکات سماع انجام دادم تا لبخند را به آنها هدیه کنم.

یک کشور علیه من شورش کرد و من متهم شدم که حرکات موزون روی صحنه انجام داده ام.

کجای من با این سبیل، شبیه محمد خردادیان است؟! آقای افتخاری ویدئوی آن اجرا و حرکات شما روی صحنه در کنسرت بُناب منتشر شده و همه جا دست به دست چرخید.

طبیعی بود که واکنش هایی را هم در پی داشته باشد.

من واقعا چند سالی است که هم در تهران و هم شهرستان کمتر حاضر به اجرای برنامه می شوم و خیلی سخت می گیرم و عمدتا هم کنسرت نمی گذارم؛ ولی برای کنسرت بناب با تمام قلبم رفتم.

در این برنامه قرار بود مدیر برنامه های من چند کودک سرطانی را به سالن بیاورد و من قول اخلاقی داده بودم که برای شادی دل آن ها این برنامه را اجرا کنم.