غرش توپ های شهریور در روزهای اشغال ایران

وقتی در نخستین ساعات روز سوم شهریور سال 1320، متفقین تمامیت ارضی ایران را زیرپا گذاشتند، همه چیز تمام شده به نظر می رسید.

ارتش رضاشاه خیلی زود ضعف خود را آشکار کرد و عقب نشست اما این اقدام، یک تراژدی مطلق نبود؛ با وجود فرار فرماندهان ارشد، تعدادی از سربازان، جانانه مقاومت کردند و در راه وطن به شهادت رسیدند.

یکی از مهم ترین مقاومت ها در شهر جلفا رخ داد.

هنگامی که نظامیان شوروی قصد عبور از پل فلزی روی رودخانه اَرَس را داشتند، سه ژاندارم شجاع و از جان گذشته، حاضر به عقب نشینی نشدند و مردانه در برابر متجاوزان ایستادند.

مصیب محمدی ، سید محمد راثی هاشمی و عبدا.

شهریاری با استفاده از موقعیت جغرافیایی برتر نسبت به متجاوزان، به دفاع از میهن پرداختند.

ارتش تا بُن دندان مسلح شوروی که انتظار چنین مقاومتی را نداشت، برای عبور از تنها معبر مطمئن آن منطقه، ناچار شد 48 ساعت با سه سرباز دلیر ایرانی درگیر شود.

این سه، نهایتاً در نبردی نابرابر به شهادت رسیدند.

سلحشوری و مقاومت آنها چنان دشمن را تحت تأثیر قرار داد که پس از یافتن پیکرهای غرق در خونشان، آنها را با احترام دفن کردند.

مزار آنها در کنار پل فلزی جلفا، یادمان و یادآور سلحشوری و وطن دوستی سربازان ایرانی است.