اصلاح طلبان درهای سینمای جهان را بر روی ایران بستند، اصول گراها درها را باز کنند

بزرگ ترین مانع، علاوه بر برخی مدیران دهه شصتی که همچنان قصد دارند که در دهه منتهی به 1400، مسیر دهه شصت را بپیمایند، سینماگرانی هستند که منافع شان را با ورود فیلم خارجی در خطر می یابند.

- پس از افت چشمگیر فروش سینمای ایران در نیمه نخست سال، بار دیگر این دغدغه مطرح شد که چرا سینمای ایران از ظرفیت اکران فیلم های روز جهان تهی شده و سدی که بیش از سه دهه پیش توسط عده ای از مسئولان وقت سینما ایجاد شد، اکنون شکسته نمی شود و سالن های خالی و زیان ده سینمای کشورمان با استفاده از این ظرفیت به سوددهی نمی رسند؟ به گزارش سایت قطره و به نقل ازتابناک ؛ دوران مدیران سینمایی دهه شصت که با حضور فخرالدین انوار و سیدمحمد بهشتی در صدر سینمای ایران آغاز شد، با اتفاقات عجیبی همراه بود و رویکردهایی در پیش گرفته شد که اکنون تغییر آنها با مقاومت های چشمگیری از جانب فیلمسازان و برخی مدیران بازمانده دهه شصت مواجه است.

مدیریت این اشخاص بر سینمای ایران در شرایطی آغاز شد که بنابر اظهارات هوشنگ گلمکانی سردبیر مجله فیلم در گفت و گو با فریدون جیرانی، یکی از شروط پذیرش مدیریت سینما توسط بهشتی و انوار، تعطیلی ویدیوکلوپ ها اعلام شده بود و دقیقاً پس از تعطیلی ویدیوکلوپ ها به دستور وزیر وقت ارشاد و مدیران زیرمجموعه اش، بهشتی و انوار مسئولیت سینمای ایران را آغاز کردند و دوران بدی ر�