راز و رمزهای «ریسنده باستانی»

«بانویی روی پایه ای نشسته و دوک نخ ریسی به دست دارد.

این نقش 2700 ساله یکی از مهم ترین آثار به جا مانده از ایران قدیم است که تاریخ ریسندگی را در دل خود نهان کرده.

- بانویی روی پایه ای نشسته و دوک نخ ریسی به دست دارد.

این نقش 2700 ساله یکی از مهم ترین آثار به جا مانده از ایران قدیم است که تاریخ ریسندگی را در دل خود نهان کرده.

شواهد باستان شناختی پیشینه بافندگی را پس از دوره سنگ یعنی روزگار مس سنگی به عقب می برد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، سیما میری در شماره 96 ماهنامه ایران شناسی سرزمین من درباره نقش باستانی بانوی ریسنده عیلامی نوشت: بسیاری از پژوهشگران معتقدند پس از روی آوردن آدمی به رمه داری و کشاورزی و استقرار در جایی مناسب، ریسندگی پشم، با توجه به امتیازهایی همچون سهولت دسترسی، قابل حمل بودن و تبدیل آن به نخ با ابزارهای ساده ای مانند دوک، گسترش یافته و به تدریج صنعت نساجی شکل گرفته است و ریسندگی طی افزایش تقاضا از انحصار طبقات بالای جامعه خارج شده است.

دکتر مرتضی حصاری در بررسی آثار مکشوفه از دوره مس سنگی در لرستان معتقد است سردوک های کشف شده، می تواند پیشینه نساجی و تولید منسوجات را تا هشت هزار سال پیش و شاید قدیمی تر از آن ببرد.

با توجه به دیرینگی تاریخی این صنعت، هنوز پرسشی در ارتباط با ریسندگی و نساجی بدون پاسخ مانده است.