حکم حبس سعید مرتضوی/ خون خواهی پدرِ روح الامینی، خاطره خون خواهی دخترِ تیمور تاش

تردید نباید کرد که اگر پی گیری روح الامینی پدر و حفظ تعلق به نظام و ارتباطات در عین خون خواهی نبود چنین فرجامی شاید شاهد چنین فرجامی برای پرونده کهریزک نبودیم.

- عصر ایران؛ مهرداد خدیر- اعلام محکومیت قطعی سعید مرتضوی به اتهام معاونت درقتل محسن روح الامینی به دو سال حبس یک خبرعادی نیست و یک اتفاق قابل تأمل به حساب می آید.

هر چند بحث هایی درگرفته که آیا صرف عذرخواهی دادستان پیشین عمومی و انقلاب تهران از خانواده روح الامینی و یادکردن از فرزند جان باخته او در بازداشتگاه کهریزک با عنوان شهید برای کاهش حکم از 5 به 2 سال حبس ( با توجه به اتهام سنگین معاونت در قتل) کافی است یا این که دو جوان دیگر(جوادی و کامرانی فر) نیز وضعیت مشابه او داشتند و ولو شکایت خود را به هر دلیل پس گرفته باشند از منظر حساسیت افکارعمومی انتظار رسیدگی وجود داشته است.

جدای این اما کافی است به یادآوریم که او همان قاضی مرتضوی است که ده ها نشریه و ده ها روزنامه نگار را تعطیل، محکوم، زندانی ، ناگزیر از خروج از کشور یا ترک حرفه کرد.

به همین سبب بحث بر سر شدید یا خفیف بودن حکم را می توان موضوعی ثانوی و حقوقی و تخصصی دانست و در وهله نخست بر جنبه نمادین آن تأکید ورزید.