زیر آوار بر تو چه گذشت؟/یادداشت های یک روزنامه نگار مسخ شده

«آنقدر این چند روزه مرگ و وحشت را دیده اند که حسی از خونسردی انگار در جانشان دمیده است.

»
 «اینجا کجاست؟ گذرگاه خون، کوچه و خیابان ویرانی، - آنقدر این چند روزه مرگ و وحشت را دیده اند که حسی از خونسردی انگار در جانشان دمیده است.

اینجا کجاست؟ گذرگاه خون، کوچه و خیابان ویرانی، تابلوهای ترس با صورتک های سیمانی، اینجا سرپل ذهاب است؛ شهری در تاریخ یا شهری برآمده از تاریخ.

مینو بدیعی ـ روزنامه نگار پیشکسوت ـ با حضور در مناطق زلزله زده و دمیدن روح برآمده از صحنه هایی که دیده است به قلمش، سعی دارد وقایع تلخ زلزله اخیر کرمانشاه را روایت کند؛ او در یادداشتی که آن را در اختیار ایسنا قرار داده، با نگاهی آمیخته به انتقاد، به این فاجعه انسانی پرداخته است.

یادداشت مینو بدیعی این گونه آغاز می شود: اینک، این شهرها و این روستاهای بی سرانجامی زمین، گهواره من نبود .

دشت با اندوه تلخ خویش بر جا مانده است ایستاده ام و در گستره نگاهم ویرانیست، قلب هایی که در هم شکسته اند، اندام هایی که فرو ریخته اند، خانه هایی که تکه تکه شده اند، گچها، تیرچه ها، دیوارها، درها، اتاق های عریان با حریم های فروریخته، آدمیان مسخ شده، کودکانی با ناخن های خونین و چرک، دخترکانی بهت زده، سالخوردگان مات، آدمیانی که می آیند و می روند و می اندیشی چه بیهوده! نه نه بیه�