خطرناک ترین گسل ایران در تبریز/ زنگ خطر برای حاشیه نشینان

" اول صدای جیرجیری از در و دیوار و پنجره می آید، بعد نگاه ها از لوستر آویخته می شوند که رقص نامنظمی دارند، بعد فرار به بیرون و در مواردی اندک، گرفتن پناه.

ما تبریزی های امروزی، زلزله را در این حد می شناسیم.

مهر نوشت: اما تاریخ، زلزله هایی از تبریز را به یاد دارد که خشن تر از این حرف ها بوده اند.

زلزله هایی که آمده اند، کنده اند، زده اند، برده اند و ویرانی را به عنوان بدترین هدیه های تاریخی به مردم این شهر، واگذار کرده اند.

زلزله هایی که در چندثانیه، زندگی چندین صدساله شهر و شهرنشینان را مثل طوفانی که گذرش به باغ بیفتد، نابود ساخته اند.

تبریز در سنهٔ اربع و اربعین و مأتین به عهد متوکل خلیفهٔ عباسی به زلزله خراب شد.

خلیفه آن را به حال عمارت آورد.

این را حمدالله مستوفی در سال 740 در کتاب نرهه القلوب نوشته است.

ما آن را به عنوان نخستین زمین لرزه تاریخی تبریز می شناسیم؛ زلزله ای هولناک که شهر را نابود کرده بود.

زلزله های تاریخی تبریز بعدها که شهر کم کم می خواست شبیه شهر شود، زلزله ای شدیدتر از راه رسید.

ناصر خسرو در سفرنامه اش، دومین زمین لرزه تاریخی تبریز را اینگونه توصیف می کند: مرا حکایت کردند که بدین شهر زلزله افتاد، شب پنجشنبه هفدهم ربیع الاول سنهٔ اربع و ثلاثین و اربعمائه و در ایام مسترقه بود، پس از نماز خفتن.