آن «فرهاد» دوست داشتنی و عمیق

«فرهاد از همه بیشتر به فکر مردم بود.

غصه قشر فقیر جامعه را می خورد.

خیلی دل رحم بود.

با این حال در سال های آخر عمرش هیچ وقت نتوانست به آن چه می خواست و دغدغه اش بود برسد.

- فرهاد از همه بیشتر به فکر مردم بود.

غصه قشر فقیر جامعه را می خورد.

خیلی دل رحم بود.

با این حال در سال های آخر عمرش هیچ وقت نتوانست به آن چه می خواست و دغدغه اش بود برسد.

تصور فرهاد تصوری ایده آل از موسیقی و هنر بود که با آن چه اتفاق افتاد زمین تا آسمان فرق داشت.

او و من عاشق ایران بودیم.

هیچ وقت نتوانستیم برویم و جایی خارج از این خاک زندگی کنیم.

البته او مدت کوتاهی به لندن رفت اما برگشت.

اصلاً نتوانست تاب بیاورد.

نمی توانست جای دیگری زندگی کند و به قول احمد شاملو: چراغ او در این خانه می سوخت.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، بیست ونهم دی سالروز تولد فرهاد مهراد بود.

تورج شعبانخانی، آهنگساز و خواننده، در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: فرهاد از همان ابتدا که کارش را شروع کرد دارای نگرش خاص و سبک خاصی در موسیقی بود.

یعنی او کسی نبود که بیاید و به مرور زمان و در گروه ها و باندهای مختلف یکدفعه شاخص شود.

او از همان ابتدا چهره ای شاخص در موسیقی به حساب می آمد و کارهایی را از گروه های سیاه پوست آمریکایی اجرا می کرد که همه در حوزه خود شاخص و درجه یک بودند و او هم به بهترین شکل آنها را اجرا می کر