انتقال تندیس بانوی نگون بخت نخ ریس به ناکجاآباد + تصاویر

نمی دانم شاید پیرزن خسته از ایستادن های واهی و بی نتیجه به خواب مسؤولی آمد و خواست که مجسمه اش را بردارند که مردم با دیدنش بیشتر از این جگرسوز نشوند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس" از شهرستان قائم شهر، بارها و بارها از سرنوشت نساجی های سه گانه شهرستان قلم زدیم و از نوستالژی صدای سوت که در کل شهر می پیچید و نوید زندگی می داد گفتیم.

از نساجی مازندران که روزگاری برای خود به قول معروف، دبدبه و کب کبه ای داشت و یک تنه در عرصه تولید پارچه و منسوجات می تاخت و آوازه ی این اسب سرکش در خاورمیانه که نه در سراسر دنیا پیچید و شنیدنی شد.

یک نساجی بود و یک قائم شهر، اصلا به همین دلیل قائم شهر آن زمان، شهر صنعتی لقب گرفت وگرنه در روزگار امروز شهرم کدام صنعت، کدام کارخانه و کدام شغل قائم شهر را شهر صنعتی بنامد.

سوء مدیریت و نابخردی و تاخت و تاز عده ای مرفه بی درد نساجی ما را به ورطه نابودی و ورشکستگی کشاند و با خاموش شدن چراغ کارخانه، چراغ خانه های شهر هم کم و کم سو تر شد تا روزی که دیگر تاریکی تمام خانه را فراگرفت و نان در سفره های کارگران این واحد تولیدی خشک شد.

بعد از تعطیلی کارخانه نساجی شماره دو که روزگاری چندهزار کارگر داشت و مأمن جوانان شهر بود، اعضای شورای شهر با به اصطلاح دوستی خاله خرسه خواستند خاطرات نساجی را برای نسل حال زنده نگه دارند �