فقه و موسیقی/2 صفویه؛ تاثیر حکومت شیعی بر نظر فقیهان در مورد موسیقی

نیاز فرهنگی حکومت شیعی صفویه به هنر و مسائلی چون استفاده از غنا نه برای فساد و لهو و لعب بلکه در ترویج ارزش ها و باورهای شیعی سبب بازنگری برخی فقیهان در مسئله غنا شد چنان که می توان این دوره را نقطه عطفی در تاریخ مساله غنا در فقه شیعه دانست.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری فارس"، تا پیش از دوره صفویه، آوازخوانی و خوانندگی و اصطلاحاً غنا از نظر فقهای شیعه امری مطلقاً حرام تلقی می­شد؛[1] چنان که علامه حلی (م 726) در پاسخ به استفتایی می ­نویسد: شنیدن غنا جایز نیست .

و هیچ رخصتی درباره آن از امامیه نرسیده است و شنیدن آن نافی عدالت است و چنین است آوازخوانی انسان برای خودش در تنهایی و در این موضوع احدی از امامیه اختلاف نکرده است .

[2] اما در دوره صفویه برخی از فقها به این نکته توجه کردند که شاید صدور احادیث مربوط به تحریم غنا، در شرایط خاصی بوده است و ازاین­ رو برای شناخت تعریف دقیق لغوی و اصطلاحی غنا و تعیین مصادیق آن، لازم است به آن شرایط نیز توجه شود.

این بازنگری در مسئله سبب صدور فتاوایی جدید درباره غنا شد که در ادامه نمونه ­هایی از آنها ذکر خواهد شد اما درباره اینکه چرا این تغییر در دوره صفوی پدید آمد شاید بتوان چنین گفت که تجربه حکومت شیعی نوع نگاه فقهی به برخی مسائل را عوض کرد و نیاز فرهنگی حکومت شیعی صفویه �