رنج نامه های بیماران تالاسمی در مازندران از کمبود داروی حیاتی تا دست انداز های قانون طب کار

بیش از 40 سال از قدمت بیماری تالاسمی می گذرد و یقیناً شناخت نسبت به این بیماری کامل شده است، از این رو انتظار می رود تا مسؤولان ذیربط، عمیق تر به مشکلات این جامعه توجه کنند تا شاید بتوانند بارقه اُمید را در دل های رنجور آنان روشن کنند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس" از شهرستان قائم شهر، چهره اش تکیده و رنجور بود ولی پرُ پُرش فکر نمی کنم 26 سالش شده باشد.

گاهی نگاهش به قطرات خونی بود که از لوله باریک که سوزنی سرش وصل بود به عمق جانش تزریق می شد و گاهی نگاه به سقف اتاق و افقی دوردست داشت که نمی دانم چه آینده ای را برای خود ترسیم می کرد.

کمی نزدیکتر رفتم، با دیدن من کمی جابه جا شد و با صدایی بی جان و خسته سلام کرد و دوباره چشم به قطرات خون دوخت و آنها را تند تند می شمرد تا زودتر به قطره آخر برسد، به نظر کمی کلافه می آمد.

سعی کردم سر صحبت را بازکنم.

نامش را پرسیدم گفت: سعید است و 24 سال سن دارد و فرزند سوم یک خانواده پنج نفری است که قرعه تالاسمی به نام وی درآمد و از بدو کودکی با این بیماری دست و پنجه نرم می کند.

از مشکلات وی و سایر بیماران خاص در حوزه تالاسمی که پرسیدم آهی کشید و گفت: مشکلات مان که یکی دوتا نیست و از کمبود دارو گفت تا نبودن شغل و نداشتن منبع درآمدی که با آن گذران زندگی کنند.