سفر به دنیای تلخ کوره پزخانه ها / مهر «خاوران»

آن منطقه، منطقه کوچکیست؛ با این حال قوانین خاص خودش را دارد؛ قانون اول این است که هیچ کوره ای حق ورود به کوره دیگر را ندارد؛ و اگر غیر از این رخ بدهد، - قطعا جنگ جهانی کوره ها اتفاق می افتد گروه داتشگاه خبرگزاری دانشجو- معصومه جعفری؛ اگر دقیق بخواهم بگویم درست در جنوب شرقی تهران در منطقه خاوران یا همان خاور شهر است؛ همان منطقه معروف که چندین مسئول از وجود آن باخبرند و اذعان بی خبری می کنند؛ همان جایی که نخاله های ساختمانی خانه های لاکچری مرکز شهرمان ریخته می شود؛ همان جایی که مردمانش زندگی رخوت بار با لبی خندان دارند.

در بدو ورود به آنجا، در نمای کلی برهوت کامل است، اما دقیق که می شوی، چشمت به نخاله و آجر های تازه خشت زده و میل های بلند کوره های آجرپزی میخورد.

جاده ی ناصاف و سنگلاخ های متعدد را رد کنی تازه به دیواری آجری میرسی که چارچوبی بدون در، در آن خودنمایی میکند.

بچه هایی که در هیاهوی بازی کودکانه خود بودند، با دیدن ماشین های غریبه دست از بازی می کشند و متعجبانه به ما خیره میشوند و دو پیره مردی که در سایه دیوار پناه گرفته اند، با خنده و سلام و احوال پرسی گرم به سمت ما می آیند.

دل کندن از خنکای دلپذیر کولر ماشین در آن هوای سوزان، رقت انگیز بود و حس و حال گندم برشته را به آدمی میداد! اما با این حال پیاده شدیم و مشتاقانه به