پای زنان از کی به تکیه های عزاداری باز شد؟

قدمت عزاداری برای امام حسین (ع) را به دوره آل بویه نسبت می دهند یعنی چیزی حدود هزار سال پیش که در آن زمان بیشتر در «بغداد» که متعلق به بخشی از ایران بوده، - قدمت عزاداری برای امام حسین (ع) را به دوره آل بویه نسبت می دهند یعنی چیزی حدود هزار سال پیش که در آن زمان بیشتر در بغداد که متعلق به بخشی از ایران بوده، برگزار می شد اما در دوره های بعدی تاریخی با افتادن حکومت ها دست افراد مختلف، قضیه قدری متفاوت شد تا دوره ی صفویه که عزاداری بر فاجعه کربلا و امام حسین (ع) در ایران به اوج خود رسید.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، بازگویی قیام حسین (ع) و واقعه عاشورا سال هاست با روش های گوناگونی انجام می شوند، تعزیه ، شبیه خوانی ، مقتل خوانی و نقالی که هر کدام با ابزار خاص خود از گذشته های دور تا امروز هنوز به رسوم شان پایبندند، اما تکیه مهمترین مکان برای به جا آوردن هر کدام از این رسم هاست.

تکایایی که علاقه مندانشان حاضر شدند برای همیشه در تاریخ عزای حسینی ماندگارشان کنند، در برخی منابع ذکر کرده اند که استفاده از لفظ تکیه بیشتر از حدود 400 سال قبل به عنوان محلی برای تجمع صوفیان باب شد، تا دوره صفویه که این نوع مکان ها را با نام تکایا و محل عزاداری برای سیدالشهدا (ع) می نامند.