اینجا جنگ هنوز ادامه دارد

«آینه شمعدان قجری دیده ای؟ قیمتی و دوست داشتنی .

غلامعلی هم مثل آینه شمعدان قجری بود.

» این اولین حرف های مادری است که صبور و امیدوار، هر غروب از درگاه خانه قدیمی و خشت و گلی خود چشم بر کوچه ای باریک و طولانی دارد.

- آینه شمعدان قجری دیده ای؟ قیمتی و دوست داشتنی .

غلامعلی هم مثل آینه شمعدان قجری بود.

این اولین حرف های مادری است که صبور و امیدوار، هر غروب از درگاه خانه قدیمی و خشت و گلی خود چشم بر کوچه ای باریک و طولانی دارد.

کوچه ای که در میانه آن مسجد و حسینیه و در انتهای آن مدرسه ابتدایی است.

بعد از چندین سال، خدا به ما غلامعلی را هدیه داد ما هم به شکرانه آن، هفت سال موهایش را که کوتاه می کردیم هم وزن آن نذری به امامزاده آقاعلی عباس می دادیم.

پیرزن می گوید: خدا بیامرز شوهرم حاج عباس، اهل نماز و قرآن بود و غلامعلی هم که از بچگی کنار پدر در مزرعه بود، با قرآن بزرگ شد تا به سن مدرسه رسید.

پیرزن نگاهی به آسمان می کند: غلامعلی کلاس سوم ابتدایی بود که مدیر مدرسه اش در جشن چهارم آبان از او خواست که در صبحگاه مدرسه شعر بخواند،اما غلامعلی به بالای جایگاه که رفته بود با معصومیت کودکانه اش گفت که آقا اجازه، من فقط بلدم قرآن بخوانم .

منتظر بقیه حرف های حاج خانم بودم که یک باره ساکت شد و نگاهش در عکس قاب گرفته غلامعلی آرام گرفت و زیر لب گفت ای�