با زور نمی توان در ادبیات جهان سر درآورد

رسول آبادیان با بیان این که با ضرب و زور نمی توان در ادبیات جهان سر درآورد، می گوید: با بازگشت به ادبیات بومی دریچه های جهان را به روی ادبیات مان باز می کنیم.

- این داستان نویس در گفت وگو با ایسنا، درباره لزوم توجه به اقلیم و زیست بوم در ادبیات داستانی اظهار کرد: یکی از جفاهایی که در حق بومی نویسی شد، از طریق نویسنده های خودمان بود که داعیه مدرن نویسی داشتند؛ آن ها به جای این که وجه بومی نویسی را در کنار مدرن نویسی ترویج بدهند، میان آن ها خط کشی کردند؛ مثلا گفتند کسی که در ادبیات روستا می نویسد، کسی که در ادبیات دریا می نویسد، کسی که در ادبیات کوهستان می نویسد.

او افزود: نویسنده های بومی نویس به نسل های بعدی نویسنده هایی معرفی شدند که وجود خارجی ندارند.

شما چه بخواهید یا نخواهید ریشه ای در یک جای دنیا دارید و نمی توانید در هوا بنویسید.

ادبیات هم به فرم و هم محتوا نیاز دارد.

ادبیات مدرن این نیست که بخواهید درباره تکنولوژی صحبت کنید.

ادبیات مدرن این است که شما بتوانید یک حرف بومی را که تا کنون کسی نزده از زاویه ای بیان کنید که بتوانید با یک خواننده در هر کجای جهان پیوند ایجاد کنید.

آبادیان با باین این که در نوشتن دو مولفه کوششی نویسی و جوششی نویسی وجود دارد، خاطرنشان کرد: دوستانی که ادبیات بومی را منکوب کرده و گفتند نباید واپس گر�