سیمای پرمِهر مادر و روزی که در هیچ تقویمی نمی گنجد

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از تبریز؛بوی روز مادر در شهر پیچیده است.

این را تکه کاغذهای چسبیده به بوتیک ها می گوید.

در فضای مجازی، در گروه هایی که عضو آنیم، مضمون پیامک ها، حتی بیلبوردهای شهری هم خبر از این روز مبارک می دهد.

برای ما روز مادر تنها یک بهانه است که تلفنی به مادرهای مان تبریک بگوییم.

حالا اگر خیلی بامعرفت باشیم، هدیه ای زیر بغل مان بزنیم و چند ساعت مهمان تنهایی باصفای آنها باشیم.

انگار در روزگار خاموشی ها و فراموشی ها، ما همیشه به دنبال بهانه بوده ایم تا یاد عزیزانی بیفتیم که هرروز و هر لحظه به یاد ما هستند.

مادر همیشه همان مادر است؛ فرزند هرچه باشد مادر دلش برای او خواهد تپید.

در ادبیات فارسی سیمای مادر همان سیمای باشکوه و مثال زدنی است.

از حسنک تا حسن؛ مادرش، زنی بود سخت جگرآور می توان مادر حسن بن محمد میکالی شناخته شده به حسنک وزیر را به یاد آورد.

او از جمله وزرای شایسته و محبوب تاریخ است.

محبوبیتش را می توان از آنجا دریافت که سر سالم به گور نبرده و با دسیسه ای که ماجرایش مفصل است، به دار کشیده شده است.

جسدش هفت سال بالای دار ماند تا پوسید.

روایت زندگی و وزارت و مرگ حسنک وزیر را ابوالفضل بیهقی در تاریخ بیهقی به زیبایی روایت کرده است.