راضیه؛ روزی که بود، روزی که نیست

38ورزش، تنها خانه امید او بود؛ این را خود راضیه شیرمحمدی می گفت؛ عضو تیم ملی تیراندازی با کمان جانبازان و معلولان ایران و مادر دو فرزند.

در گفت گوی چهار ماه قبل خود با ایسنا، از مسئولان و وضعیت معیشتی اش گلایه داشت و نگران زندگی و فرزندانش بود.

حالا او نیست و کیست که نداند مادری که نیست، باز هم نگران فرزند است.

دو روز قبل - چهارم تیرماه - ایست قلبی، مرگی ناگهانی برای این بانوی ورزشکار 44 ساله رقم زد؛ ورزشکاری که مدال برنز رقابت های پارالمپیک 2012 لندن را دریافت کرده بود و همین چند هفته قبل موفق به کسب سهمیه بازی های پارالمپیک 2020 توکیو شده بود.

این گزارش، تصاویری از راضیه شیرمحمدی ، مادری دلسوز، عاشق و قهرمان را پیش و پس از نبودنش به تصویر کشیده است.