فوتبال حقه امپریالیسم نیست

تنها همان 90 دقیقه فارغ از تمام دقایقی که به خلق چنین لحظاتی کمک می کنند - پرتره ای از یک دموکراسی محض است (فارغ از استثنائات).

- آن چه در زمین فوتبال روی می دهد - تنها همان 90 دقیقه فارغ از تمام دقایقی که به خلق چنین لحظاتی کمک می کنند - پرتره ای از یک دموکراسی محض است (فارغ از استثنائات).

فوتبال یکی از معدود عرصه های دموکراتیکی است که مردمان با رنگ پوست های گوناگون و از طبقات اجتماعی متفاوت می توانند در آن به طور برابر و بدون خشونت با هم رقابت کنند و به باور آنتونیو گرامشی، مارکسیست ایتالیایی، فوتبال قلمروی هوای آزاد انسانی است؛ قلمرویی برای همگان! به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: روشنفکران چپ گرا اغلب فوتبال را دوست ندارند.

آنها فوتبال را افیون توده ها می خوانند و معتقدند توپ فوتبال چیزی است که دست قدرت آن را در میان مردم ستمدیده انداخته تا هیپنوتیزم شان کند.

آنها فوتبال را مُسکن آگاهی دردناک طبقه کارگر می دانند؛ ابزاری در دست سرمایه داری که با آن توده ها را از خط انقلاب خارج می کند.

آنارشیست ها و سوسیالیست ها همواره فوتبال را به قرار گرفتن در جایگاه یار کمکی سرمایه داری برای سرپوش گذاشتن بر شکاف های طبقاتی متهم کرده و باشگاه های فوتبال را به عنوان مانعی برای شکل گیری اعتصابات کارگری محکوم کرده اند.